بوزدا ها یا دئودورانت موادی هستند که موجب از بین رفتن بوی بد ناشی از فعالیت باکتری ها در نقاطی از بدن مثل زیر بقل می شوند. فرق دئودورانت با ضد عرق ها این است که دئودورانت ها موجب از بین رفتن بوی بد بدن می شوند اما ضد عرق ها مانع ترشح عرق شده در نتیجه مانع ایجاد بوی بد می شوند. ضد عرق ها معمولا در محصولات زیر بغل استفاده می شوند اما دئودورانت ممکن است در نقاط مختلف بدن مورد استفاده قرار گیرد مثل اسپری بدن. سازمان غذا و دارو آمریکا محصولات دئودورانت را در دسته محصولات آرایشی و بهداشتی قرار داده است اما ضد عرق ها را در بین محصولات نیمه دارویی دسته بندی کرده است.
عرق بدن انسان به خودی خو کاملا بی بو است و بوی بد عرق بخاطر فعالیت باکتری ها است. در واقع باکتری ها در مکان هایی که گرم و مرطوب باشد شروع به رشد می کنند. باکتری ها با تخمیر مواد موجود در عرق انسان موجب ایجاد بوی بد بدن انسان می شوند. زیر بغل یکی از گرمترین نقاط بدن است که وقتی غدد عرق شروع به ترشح در این منطقه می کنند, رطوبت مورد نیاز باکتری ها نیز تامین می شود و در نتیجه شروع به فعالیت و رشد و تکثیر می کنند. شایان ذکر است سیستم ایمنی بدن انسان برای جلوگیری از نفوذ باکتری ها و ویروس ها به داخل پوست, یک سد اسیدی بر روی پوست تشکیل می دهد اما این سد با شستشوی بدن توسط صابون های قلیایی از بین می رود, در نتیجه شرایط رشد برای باکتری ها فراهم می شود. باکتری ها از مواد موجود در عرق انسان تغذیه کرده و تولید ماده ای بنام ترانس-۳-متیل-۲هگزنویک اسید می کنند که عامل اولیه ایجاد بوی بد بدن انسان است. تراشیدن موی زیر بغل موجب افزایش رطوبت این ناحیه شده و درنتیجه شرایط را برای رشد باکتری ها فراهم می کند به بیان دیگر برای جلوگیری از ایجاد بوی بد زیر بغل بهتر است از تراشیدن مو های زیر بغل خودداری کنیم.
دئودورانت ها یا بوزدا ها برای از بین بردن بوی بد بدن طراحی شده اند و معمولا در فرمول آنها از الکل استفاده شده است که موجب کشتن باکتری ها می شود. مواد دیگر پر کاربرد در این محصولات عبارتند از سدیم استئارات, سدیم کلرید و استئاریل الکل. از مواد دیگر موجود در دئودورانت ها تری کلوزان است که یک نگهدارنده است و سرعت رشد باکتری ها را کاهش می دهد و یا ا.د.ت.ا که یک چلات است و با حذف ملکول های فلزی محیط مانع رشد باکتری ها می شود. از عطرها و اسانس ها در این محصولات برای پوشاندن بوی بد بدن استفاده می شود. در گذشته از موادی مانند زینک اکساید, آمونیوم کلراید, سدیم بیکربنات و فرم آلدهید در ساخت دئودورانت استفاده می شد اما چون این مواد موجب ایجاد خارش در پوست می شدند دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرند.