کازمدیک

ماده غلیظ کننده , ماده ای است که می تواند ویسکوزیته یک مایع را بدون تغییر اساسی در سایر خواص آن افزایش دهد. غلیظ کننده های خوراکی معمولاً برای غلیظ کردن سس ها، سوپ ها و پودینگ ها بدون تغییر طعم آنها استفاده می شود. ضخیم کننده ها همچنین در رنگ ها، جوهرها، مواد منفجره و لوازم آرایشی استفاده می شوند.
قوام دهنده ها همچنین ممکن است با تعلیق سایر مواد یا امولسیون ها موجب بهبود محصول و در نهایت باعث افزایش پایداری محصول می شود. برخی از عوامل غلیظ کننده، عوامل ژل کننده (ژلانت) هستند که با حل شدن در فاز مایع به عنوان یک مخلوط کلوئیدی در می آیند که ساختار داخلی منسجم ضعیفی را تشکیل می دهند. برخی دیگر به عنوان افزودنی های مکانیکی تیکسوتروپیک با ذرات مجزا که با چسبیدن یا به هم پیوستن موجب افزایش غلظت محصول می شوند.

غلظت دهنده‌های مختلف ممکن است به شرایط شیمیایی و فیزیکی حساس باشند و در یک کاربرد خاص کم و بیش مناسب باشند. به عنوان مثال، برای محلولهای اسیدی، نشاسته ذرت مناسب نیست چون در مخلوط های اسیدی قدرت غلیظ شدن را از دست می دهد. در pH زیر 4.5، صمغ گوار به شدت حلالیت در آب را از دست می دهد، بنابراین قابلیت غلیظ کردن آن نیز کاهش می یاد.

پلیمرهای قند عبارتند از صمغ های گیاهی مانند پکتین از پوست مرکبات، صمغ گوار از دانه گوار و صمغ دانه خرنوب.

آگار، آلژینین و کاراگینان پلی ساکاریدهایی هستند که از جلبک ها استخراج می شوند. صمغ زانتان یک پلی ساکارید است که توسط باکتری Xanthomonas campestris ترشح می شود و کربوکسی متیل سلولز یک صمغ مصنوعی است که از سلولز به دست می آید.