دومین پروتئین مهم لایه میانی پوست (اولی کلاژن) الاستین است. الاستین حدود ۴% از وزن خشک بدون چربی پوست را تشکیل می دهد. این ماده سفتی کمتری از کلاژن دارد و تا ۱۰۰% می تواند افزایش طول یابد. الاستین توسط میکروفیبریل ها احاطه شده است. فیبرهای الاستین درم در اثر آنزین هایی مانند الاستاز تخریب می شوند. تابش نور خورشید به سطح پوست باعث تسریع این تخریب و تبدیل این فیبرهای ارتجاعی به حالت بی شکل می گردد. برخی از لیزریوم های موجود در پوست با اتصال به الاستین مانع از تاثیر الاستاز و محافظت از این فیبرها می شوند. علاوه بر اثر تخریبی اشعه ماورای بنفش خورشید در الاستین، مطالعات نشان می دهد که میزان الاستین موجود در پوست با افزایش سن حتی در نقاطی که در معرض تابش مستقیم نور خورشید نمی باشند نیز کاهش چشمگیری می نماید.