رنگ مو به 2 دسته موقت و اكسیداسیون تقسیم میشود. رنگهای موقت نیازی به اكسیدان ندارند و دانههای رنگی آنها به دلیل كوچك بودن به راحتی وارد كوتیكول مو شده و زیر پولكها قرار میگیرد. در این مورد، از آنجا که واكنش شیمیایی رخ نمیدهد با یكیدو بار شامپو زدن، رنگ از روی مو پاك میشود. این نوع رنگها به شكل اسپری در بازار موجود است.
رنگهای اكسیداسیون به 2 دسته دایمی و نیمهدایمی تقسیم میشوند. رنگهای نیمهدایمی ژلهای هستند و به اندازه 12 تا 15 بار شامپو كردن دوام دارند. اما رنگهای دایمی بهصورت كِرِم یا خمیر هستند و با برخی واكنشهای شیمیایی وارد ساختمان مو میشوند و دانههای مصنوعیرنگ آنها با پیگمنتهای طبیعی مو مخلوط میشوند و رنگدانههای بزرگتری ایجاد میكنند كه به صورت دایمی در مو میمانند. این رنگها از جمله پرمصرفترین رنگها در سراسر جهان هستند.
یك رنگ موی مرغوب باید 6 ویژگی داشته باشد؛ ایجاد شفافیت و درخشندگی، قابلیت پوشانندگی كامل، خواص پایداری بیشتر، سازگاری با پوست، ایجاد رنگ طبیعی و نرمی در مو. در مقابل، رنگ موی نامرغوب معمولا باعث كدورت مو میشود؛ آن را خشك میكند و تمام سطح مو را نمیپوشاند.
افراد از لحاظ رنگ پوست و ظاهر به 2 دسته گرم و سرد تقسیم میشوند. رنگ موی انتخابی باید ضدرنگ پوست باشد تا آن را خنثی و چهره را جذابتر کند. بهطور كلی، افراد لاغر را جزو دسته سرد و اشخاص چاق را جزو دسته گرم طبقهبندی میكنند. افرادی كه پوستهای تیره دارند جزو دسته سرد و افرادی كه پوست روشن، سفید و سرخ دارند جزو دسته گرم هستند. برای افرادی كه جزو دسته سرد هستند رنگهای شرابی، مسی، شاهبلوطی، طلایی، فندقی، بادامی و آجری مناسب است و برای افرادی كه جزو دسته گرم هستند، بلوند خاكستری، زیتونی، صدفی، قهوهای مات یا بلوند دودی پیشنهاد میشود.
واریاسیونها رنگهای اصلی با غلظت بسیار بالا، خاص و قوی هستند و به همین دلیل باید در مقادیر بسیار كم مصرف شوند. واریاسیونها به رنگهای قرمز، زیتونی، آبی، طلایی، خاكستری و بنفش موجود هستند و هر یك به برخی از رنگها باید اضافه شوند تا قرمزی یا زردی رنگ مو كاهش یابد. به عنوان نمونه واریاسیون بنفش برای تركیب با رنگهای سری A و C است یا واریاسیون خاكستری برای سری رنگهای سرد. واریاسیون آبی بیشتر با سری N تركیب شده و رنگ مات میدهد. واریاسیون قرمز را نباید با سری A،C و M تركیب كرد. واریاسیون طلایی را میتوان با تمام سریها تركیب كرد و واریاسیون سبز مناسب برای رنگهای سری A،C و M است.
واریاسیون سبز ، رنگ قرمز را خنثی میکند و بالعکس. پس هیچگاه وارياسیون سبز با رنگ قرمز یا بالعکس ترکیب نمیشوند.
واریاسیون زرد برای اینکه به مو ، تن طلایی بدهد با همه رنگها و رنگساژها ترکیب میشود.
واریاسیون نقرهای ، ضد زردی است و زردی مو را از بین برده و موها را براق میکند.
واریاسیون آبی ضد نارنجی بوده و رنگ نارنجی را خنثی میکند.
قانون ترکیب واریاسیونها
۱ – ۹۹/۰ یا E12 ، واریاسیونهای بنفش هستند که با رنگ موهای A و C و رنگهای قرمز مخلوط میشوند.
۲ – ۱۰/۰ یا E14، واریاسیونهای آبی هستند که با رنگ موهای گروه N مخلوط میشوند.
۳ – ۸۸/۰ یا E15، واریاسیونهای قرمز هستند که با تمام رنگ موها مخلوط میشوند. فقط با گروههای M ، C , A ترکیب نمیشوند.
4 – ۳۳/۰ یا E17 ، واریاسیونهای سبز هستند که با سری رنگ موهای A، C و M ترکیب میشوند.
اکسیدان :
اکسیدان 10 برای تونینگ، تیره کردن موها و یا هر کار دیگری که در آن به مقدار زیادی نیاز به روشن کردن رنگ موها نباشد، به کار برده می شود.
اکسیدان 20 برای مصارف متنوع تری به کار برده می شود. ولی هدف اصلی در استفاده از این اکسیدان هنگامی است که موها باید به اندازه 1 تا 2 پایه روشن شوند. این اکسیدان معمولا روی موهایی که به راحتی تیره نمی شوند به کار برده می شوند تا موهای روشن تر یا سفید، تیره شوند.
اکسیدان 30 برای سه نوع روشن کردن موها به کار برده می شود و برای تونینگ و روشن کردن موها نباید به کار رود. زیرا این اکسیدان قوی تر از دو اکسیدان قبلی است و به کار بردن آن روی موهای سفید و یا موهای آسیب دیده باعث می شود که صدمات جبران ناپذیری به موها وارد شود. ولی برای روشن کردن و بلوند کردن موها معمولا از این اکسیدان استفاده می شود.
اکسیدان 40 قویترین اکسیدان موجود برای رنگ کردن موهاست و استفاده از آن محدودیت دارد. این اکسیدان با هر برند رنگ مویی هم به کار نرفته و بسیاری از برندهای رنگ مو ترکیب این اکسیدان بسیار قوی با رنگ موی خود را توصیه نمی کنند.
همچنین این اکسیدان را نباید برای دکلره کردن موها به کار برده و در به کار بردن آن دقت داشت تا موها و کف سر آسیب نبینند. این اکسیدان می تواند 3 تا 5 پایه رنگ موها را تغییر دهد و با وجود آسیب های احتمالی گفته می شود که استفاده از آن از دکلره کردن موها بهتر است.