صابون

بطور کلی صابون ترکیبی از چربی حیوانی یا روغن گیاهی با یک ماده قلیایی مثل سودسوزآور است. اولین تولید کنندگان صابون، محلول خاکستر چوب و چربی حیوانی را می جوشاندند که درنتیجه ماده ای تشکیل می شد که پس از سرد شدن به صابون سخت تبدیل می شد.

صابون که در دنیای قدیم به عنوان پاک کننده اصلی بدن به شمار میرفت امروزه اهمیت خود را در این زمینه از دست داده است. صابون قدرت پاک کنندگی خوبی دارد اما بسیار قلیایی بوده و PH  آن در حدود 9-10 است که بسیار از PH پوست که حدود 5 است بالاتر است. صابون معمولی علاوه بر از بین بردن چربی و آلودگی های پوست، چربی های خود پوست را نیز از بین می برد در نتیجه پوست پس از شستشو با صابون بسیار خشک و شکننده می شود و استفاده مکرر از صابون موجب خشکی , قرمزی و التهاب پوست خواهد شد. امروزه صابون های کرم دار و گلیسیرینه نیز تولید می شوند که از صابون های معمولی بهترند اما به هرحال صابون بوده و معایب صابون ها را دارند. اما افرادی که پوست حساس دارند بهتر است از پاک کننده های غیر صابونی جدید به نام “پن” استفاده کنند. این پاک کننده ها ظاهری شبیه صابون داشته و پوست را مانند صابون به طور کامل تمیز می کنند اما از جنس صابون نیستند و کیفیتی بسیار بالاتر از صابون دارند.  PH پن ها اسیدی و در حدود 5 است که بسیار نزدیک به PH پوست بوده و در هنگام شستشو  چربی روی پوست را کمتر پاک می کنند و جلوی رشد میکروب ها را می گیرند. به پن ها پاک کننده های سنتنیک یا سیندت (Syndet) گفته می شود. در ساخت پن از ترکیب چند سورفکتانت استفاده می شود که نهایتا عملکرد بهتری نسبت به صابون دارد ولی از لحاظ قیمت پن ها از صابون ها گرانتر هستند از اینرو بیشتر برای شستشوی صورت از پن استفاده می شود. به تازگی محصولاتی به نام کمبو (combo) طراحی شده اند که ترکیبی از صابون و پن هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص صابون ها اینجا کلیک نمایید.